امام کاظم علیه السّلام فرمودند:
اِیّاکَ اَن تَمنَعَ فی طاعَهِ اللهِ فَتُنفِقَ مِثلَیهِ فی مَعصِیَهِ الله؛
مبادا که از خرج کردن در راه خدا دریغ کنی، که در نتیجه دو برابر آن را در نافرمانی خدا خرج کنی!
مسند الامام الکاظم(ع)، ج۳، ص۲۴۷
شرح حدیث:
بهترین مال، آن است که از راه حلال به دست آید و در راه حلال مصرف شود.
درآمدهای حرام، برکت ندارد. به علاوه پاسخگویی به «از کجا آورده ای؟» درباره آنها دشوار است.
مال و ثروت که عطیّه ی الهی است، باید در راه خداپسند خرج شود.
راه های خداپسند و طاعت، مثل کمک به بینوایان، قرض الحسنه به مؤمنین، احسان و اطعام نسبت به خویشاوندان و دوستان، سفرهای زیارتی مثل حج و عتبات و مرقد امام زادگان، تأسیس مراکز عامّ المنفعه و ساختن مدرسه و درمانگاه و مداوای بیماران و…
کسی که از خرج در راه خدا سر باز زند و دلش نیاید در این راه ها هزینه کند، گرفتار خرجهای حرام می شود که هم مالش را از دست می دهد، هم دچار عقوبت و مؤاخذه می شود.
هر که گریزد ز خرابات شهر بارکش غول بیابان شود
سعدی هم گوید:
چو سائل از تو به زاری طلب کند چیزی بده، وگرنه ستمگر به زور بستاند
بزرگ ترین حسرت آخرت برای افراد این است که از امکانات مالی خود در راه خلاف استفاده کرده باشند.
از یاد نبریم که یکی از سؤالهای مهم قیامت نسبت به اموال، این است: از کجا آورده ای؟ و… در کجا خرج کردی؟
گردآورنده ابراهیم بهاری