به گزارش پایگاه خبری حاجت،دیروز پس از انتشار نماهنگ دهه هشتادیا که با حضور رضا هلالی و محمد حسین پویانفر همراه بود ، نقد های زیادی در جامعه به همراه داشت که مهدی زنگنه با ارسال یاداشتی برای حاجت ، نقد خود به این نماهنگ را نوشته است:
بسم الله الرحمن الرحیم
خوشحال نباشید! سنگری فتح نشده است!
چند روزی است نماهنگی به نام دهه هشتادیا با حمایت موسسه ماوا در فضای مجازی منتشر شده است. اکثر دست اندرکاران این اثر یا از دوستان قدیمی اند یا عزیزانی که با یکدیگر سابقه همکاری داریم. نگارنده به صداقت و دغدغه مندی ایشان شهادت می دهد؛ لکن آیا این اثر برای نسل نوجوانی که مخاطب اصلی آن است، تاثیرگذار است یا خیر؟ آسیب ها و آفت های فرهنگی چنین محصولاتی بیشتر است یا ثمرات و دست آوردهایش؟
□ □ □
چند سال پیش در حضور چند تن از متولیان فرهنگی گفتم: ” بسیاری از جوانان و نوجوانان نسل جدید حتی اسم چهارده معصوم را نمی دانند! ” باورشان نشد! اما بارها و بارها از نوجوانان بدنه ی جامعه خواسته ام امامان شیعه را نام ببرند، و در اغلب مواقع با سردرگمی شان مواجه شده ام !
این یک واقعیت اجتماعی و فرهنگی است که جمهوری اسلامی در انتقال مفاهیم و گفتمان اصلی خود به نسل های بعد از انقلاب، نه تنها موفق نبوده بلکه اصلا تلاشی نکرده است! متولدین دهه های هفتاد و هشتاد به هیچ وجه با بدیهیات فکری و فرهنگی دهه های پیشین آشنا نیستند! حالا اگر عده ای دلسوز می خواهند قدمی بردارند چه باید کنند؟
در طول سال های پس از انقلاب صاحبان تفکر واپس گرایانه و ساده انگارانه ای خیال می کردند با ممنوعیت ویدئو و پس از آن ماهواره، تهاجم فرهنگی خنثی می شود! اما نشد! هنوز هم عده ای بر این باورند که با فیلترینگ مسئله حل می شود، غافل از آن که فقط دارند صورت مسئله را پاک می کنند! مبارزه با تهاجم فرهنگی با سلاح فرهنگی میسر است نه ابزاری دیگر!
برخی از دوستان دغدغه مند این را فهمیده اند و می خواهند برای نسل جدید محصولات فرهنگی تولید کنند. خدا خیرشان بدهد! اما تازه بحث آغاز می شود: مبارزه فرهنگی با ابزار فرهنگی چگونه است؟
□ □ □
برای این که به جوان و نوجوان امروزی بگوییم دیدن فیلم پورن برای تو ضرر دارد، چه باید کرد؟ آیا برویم سراغ یک ستاره ی فیلم های پورن، به ایران دعوتش کنیم، او را با روسری و چادر روی صندلی “ماه عسل” یا “هزار داستان” بنشانیم و سرگذشتش را بپرسیم؟ آیا با این کار در حوزه ی فرهنگ گل کاشته ایم؟ متاسفانه سقف پرواز عده ای از دوستان در همین حدود است!
اگر میخواهیم برای موسیقی “ساسی مانکن” جایگزینی معرفی کنیم تا روی نسل نوجوان و جوان اثرگذار باشد، چه می کنیم؟ بدبختانه عده ای فکر می کنند با خلق چهارتا سلبریتی مذهبی که مداحی را با تنظیم های استودیویی تلفیق کنند، و اشعاری عوامانه با ضرباهنگ های همان جنس ساسی مانکنی راهی فضای مجازی کنند، خون بر شمشیر پیروز شده است!!!
□ □ □
درک ناقص از مقولات فرهنگی، در کنار دغدغه های اجتماعی، ما را به سوی ادبیات رسانه ای سخیف هدایت می کند. ادبیاتی که سطح شعور و سلیقه ی مخاطب را اعتلا نمی بخشد بلکه خودش را تنزل می دهد تا به خیال خام خویش اثر اندکی به جا گذارد.
همین نگاه موجب می شود که دکتر سید بشیر حسینی که اتفاقا مشاور نماهنگ “دهه هشتادیا” ست، برای جذب جوانان به قرائت قرآن می گوید: “هر کدام از آیه های قرآن به مثابه یک توئیت از سوی پروردگار است که با شان نزولی نازل شده؛ همانطور که در رسانه های نوین مثل توئیتر بنا بر موضوعات روز توئیت تولید می شود، خدا هم بنابر اتفاقات مختلف آیه های کوتاهی به پیامبر نازل کرده است”
□ □ □
اختلال نماهنگ “دهه هشتادیا” صرفا شعر ضعیف، یا شکل و شمایل بصری لاکچری اش نیست! اشکال در نوع نگاهی است که این اثر و آثار مشابه را حمایت و هدایت می کند. نگاهی که ساده لوحانه می خواهد برای نوجوانان امروزی محصول فرهنگی تولید کند اما نمی داند برای اصلاحات فرهنگی نباید در میدان حریف بازی کرد!
به گواه تاریخ مردم ایران در طول چهارده قرن گذشته عاشق و دلداده ی اهل بیت عصمت و طهارت بوده و هستند. خیلی ها فرق حضرت عباس(ع) و امام حسن(ع) را نمی دانند، اما برای سفر به کربلا سر و دست می شکنند! خیلی ها تفاوتی میان حضرت زهرا(ع) و حضرت زینب(ع) قائل نیستند اما اگر روضه های هرکدام از ذوات مقدسه را بشنوند، اشک می ریزند! اتفاقا مسئله ی امروز جامعه ما، این نیست که جوانان و نوجوانان را با اهل بیت آشتی بدهیم، چون خیلی از مردم ما، ندانسته و ندیده عاشق ایشان بوده و هستند!
برادران عزیز! کار فرهنگی این نیست! با استفاده از واژگان “سوتی” و “خفن” و “پروفایل اینستا” کسی به سوی بساط امام حسین(ع) نمی آید! این نوع نگاه فقط و فقط مُهر تاییدی به نارسایی های فرهنگی مان می زند! نارسایی هایی که شما باعث و بانی اش نبودید! اما با این کار ناخواسته روی آنها سرپوش می گذارید! فهرست تولیدات فرهنگی مدیران نالایق و ناآگاه را تطهیر می کنید! سال ها از پیروزی انقلاب می گذرد، اما هیچ فیلم و سریال قابل اعتنایی درباره مفهوم حیا و حجاب ساخته نشده است! سال ها از پایان جنگ تحمیلی می گذرد اما هیچ اثر زیبایی درباره فداکاری و ایثار خلق نشده است! نسلی که پای “کال آف دیوتی” و “جی تی ای” بزرگ شده، چه زمانی باید مفهوم از خودگذشتگی را زندگی کند؟ اختلالات فرهنگی ما، فراتر از این حرف هاست!
دوستان گرامی ! سنگرهای فراوان دیگری وجود دارد که هنوز قدم های هیچ سربازی را لمس نکرده است!
سنگر امام حسین(ع) همیشه پُر از سرباز است.