امام حسن مجتبی(ع) می فرمایید:
لَیْسَتِ العِفَّهُ بِدافِعَهٍ رِزْقا وَ لاَ الْحِرْصُ بِجالِبٍ فَضْلاً فَاِنَّ الرِّزْقَمَقْسومٌ وَ اسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ.
نه پاکدامنى، روزى را از انسان دور مى کند و نه حرص، روزى زیاد مى آورد؛ چون روزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى شود.
تحف العقول، ص ۲۳۴
امام حسن مجتبی(ع) می فرمایید:
الرّاغِبُ فیها عَبدٌ لِمَن یَملِکُها.
دنیاخواه، بنده دنیادار است.
کنز العمّال: ج ۱۶ ص ۲۱۴ ح ۴۴۲۳۶ نقلاً عن ابن النجّار
امام حسن مجتبی(ع) می فرمایید:
تُجهَلُ النِّعَمُ ما أقامَت، فإذاوَلَّت عُرِفَ.
نعمتها تا هستند ناشناخته اند و همین که رفتند [قدرشان]شناخته مى شوند.
بحار الأنوار: ۷۸ / ۱۱۵ / ۱۲
امام حسن مجتبی(ع) می فرمایید:
مَن عَدَّدَ نِعَمَهُ مَحَقَ کَرَمَه.
هر که احسان هاى خود را بر شمرد، بخشندگى خویش را از بین برده است.
بحار الأنوار: ۷۸/۱۱۳/۷
امام حسن مجتبی(ع) می فرمایید:
أسلَمُ القُلوبِ ما طَهُرَمِن الشُّبُهات.
سالم ترین دلها، دلى است که از شبهات پاک باشد.
تحف العقول: ۲۳۵
امام حسن مجتبی(ع) می فرمایید:
الغَفلَهُ تَرکُکَ المَسجِدَ، وطاعَتُکَ المُفسِد.
غفلت آن است که مسجد [رفتن براى نماز]را ترک کنى و از تبهکار فرمان برى.
بحار الأنوار